సామాన్యుడే మహా రాజు!!

ఊరి చివర విసిరి వేసి నట్టు వుండే పాత బడ్డ veedhi
 చెత్త కనిపించాలి అంటే వెతకక్కర్లేదు
ఎందుకంటే అడుగు తీసి అడుగు వేయగానే మనకి స్వాగతం చెప్పేస్తాయి దుర్గందాలు
అటువంటి వీధి లో వాసన కంటే వేగం గా అతిథి ని పలకరిస్తుంది ఒక పూరి గుడిసె లోని ఇఫోనే లోని పాట వీళ్ళల్లో ఎంతో మంది పిల్లలు తమ పెద్దల్లాగే పని వాళ్ళుగా చేరతారు తప్ప చదువు పట్ల ఇంట్రెస్ట్ వుండదు కాకపోతే తమ దగ్గర వున్న బంగారం కానీ డబ్బు కానీ చూపించితే తమకి ఈ పని రాదు అన్నది వాళ్ళ భావాన్. నిజమే... పట్టు చీరలు పంచెలు కట్టుకుని ఖరీదైన రిబ్బన్లు వ్రిస్ట్ undefined లు చుతుకుని ధగధగ లాడే నగలు పెట్టుకుని నాకు క్లెర్క్ పోస్ట్ ఓ వంట మనిషి గానో పని మనిషి గానో ఆయా గానో పెట్టుకోమంటే ఎవరు పెట్టుకుంటారు!!


కార్ పార్కింగ్ కోసం ప్రత్యేకం గా ఏర్పాటు చేసిన లవన్ లో తన కొత్త బెంగే ని నిలిపి అక్కడ నించి తన నివాసం కొలువయి వున్నా ఇంటికి ఎంత లేదు అన్నా ౫ నిమిషాలు పడుతుంది ఆ లవన్ నించి నాన్-పోల్లుతేడ్ వెహిచ్లె ని డ్రైవ్ చేస్కుంటూ తన రూం వుండే దిక్కుకు చేరుకున్నాడు బిజినెస్-త్య్చూన్ రాజన్ వెర్మ
మనుష్యుల కన్నా వారి కోరికలే ఎక్కువ గా కనిపించే విశాల భారత దేశం లో ప్రతి పది అదుగులకీ ఒక మనిషి వుండటం ఎంత సహజమో ప్రతి మనిశికీ లెక్కలేనన్ని భవనాలు వుండటం కూడా అంతే సహజం

అందుకని కొంత స్పేస్ ఆదా చెయ్యటానికి గవర్నమెంట్ పెట్టిన నియమం అది.... ఏ వీధిలో వాళ్ళు ఆ వీధి చివర్లో కాని మొదట్లో కాని పార్కింగ్ ఏరియా ఏర్పాటు చేస్కుని ఇంటికి నాన్-పోల్లుతేడ్ వెహిచ్లెస్ లో కాని నడిచి కాని వెళ్ళాలి ani
తద్వారా పొల్లుతిఒన్ శాతం తగ్గటం ఆరోగ్య స్పృహ పెరగటం ముఖ్యోద్దేశం ఇక పార్కింగ్ ఏరియా వీధికి ఎటు వైపు వుంటే మరో వైపు చివర్న వున్న ఇంటికి హెలి-పాడ్ ఇచ్చేటట్టు అగ్రీమెంట్ ప్రతీ బిజినెస్-మగ్నెత్స్ వీధికి కుడా ... అలాంటి వీధిలో వుండే అనిరుద్ ఆశియ తన సహోదరుడి ఇంటికి పార్టీ కి వెళ్తున్నాడు తన సతి పుత్రా సమేతం గా అయితీ ఫషిఒన్ దేసిగ్నేర్ గ పేరు గాంచిన అతని సతీ మని ప్రస్తుతం ఒక జరీ అంచు చీర ఒక కెంపుల హారం మాత్రం మేడలో వేసుకుని తన కొడుకు కి ఒక సఫారి సూట్ వేసి తీసుకు వెళుతోంది. కారణం ఇటీవల కేంద్రం లో నెలకొన్న పరిస్థితుల దృష్ట్యా తమ మీద ఆదాయపు పన్ను దగ్గరనించి అమ్మకపు పన్ను వరకు ఎటువంటి దాడులు జరిగే ఆస్కారం లేకుండా జాగ్రత్త పడుతోంది.

ఇక సమాజం లో అతి ముఖ్యమయిన వాడు అత్యంత దీనుడిగా చెప్పబడే వాడు అయిన మధ్య-తరగతి వాడి కదా కి వస్తే... రేషన్ షాప్ లో పంచదార కేరోసే తేచుకునే రోజు నిన్చీ ఇంట్లో ఓవెన్ రైస్ కోకేర్ రోటి మకెర్ పెట్టె సంపద వచ్చినన జీవన శైలి ని సంప్రదాయాన్ని అనుసరించే గడిపే మామూలు మనిషి. తను పని చేస్తున్న కంపెనీ నష్టాల్లో కూరుకున్నా మీడియా సృష్తి తో అప్రతిష్ట పాలు అయినా తన కంపెనీ CEO గ పిలవబడే పెద్ద మనిషి ఎంత కష్టాల్లో ఇరుక్కున్నా  తన మేనేజర్ ఎలాంటి పరిస్థితిల్లో వున్నావారి జీవితాల్లో మాత్రం ఎటువంటి మార్పు వుండదు. అమాయకత్వం వారికి దేవుడు ఇచ్చిన వరం. దాన్ని అజ్ఞానం అన్నా పర్లేదు. జయలక్ష్మి ఎంత తెలివి రాజకీయ నాయకురాలు అయినా మమత ముఖేర్జీ ఎంత కంత్రి అయినా సామాన్య స్త్రీ మాత్రం ఎంత స్థాయిలో ఉద్యోగిని అయినా అత్తా మామల వేధింపులు ఆడపడుచుల సాధింపుల మధ్య పిల్లల తో సతమతమవుతూ వుంటే ఒక ఇంటి యజమాని గ చెప్పబడే వాడికి తోబుట్టువుల చదువు పెళ్ళిళ్ళు లేదా పిల్లల ఆరోగ్యాలు భార్య టైం కి ఇంటికి వచ్చిందా లేదా అమ్మ నాన్న ఎక్కడ వుంటున్నారు ఇవే అతని ముందు వుండే లక్ష్యాలు. మహా అయితే కేంద్ర లేదా రాష్ట్ర ప్రభుత్వ కుంభకోణాల గురించి ఆఫీసు లో చర్చించి లేట్ గ పని ముగించి ఇంటికి చేరతమో ఒక రెండు సుప్స్ కాఫీ ఎక్కువ తాగటమో చేస్తాడు. లేదా కేంద్రం మంత్రులకి ప్రజా ప్రతినిదులకి పెంచిన జీతాల మూలం గా నిత్య జీవితం లో వాడే సరుకుల రేట్ పెరిగి జీతం పెరక్క కూసింత అవస్థలు పడతాడు. కాని ఎదుగుతున్న యవకుడు లోంస్ తీసి రెకెస్సిఒన్ పెరిఒద్ లో కూడా ఇల్లు కొని కార్ నడపను గలదు, ఫంక్షన్ కి కానీ శారద ట్రిప్ కి కాని భార్య మేడలో నేక్లసు వేయను కలదు. మరి మహారాజు అంటే ఇతను కాక మరేవాడు????!!!!